نخستین نشست کافه تیف با موضوع تأمین مالی زنجیره‌ای به میزبانی هلدینگ فناوری اطلاعات بانک شهر و با حضور حمید آذرمند، مدیر سابق اداره تأمین مالی زنجیره‌ای تولید بانک مرکزی، حمید بنائیان، معاون بانکداری الکترونیکی بانک آینده و دبیر کمیسیون فناوری اطلاعات کانون بانک‌ها و همچنین حسام حبیب‌اله، معاون فناوری اطلاعات بانک شهر برگزار شد.
تأمین مالی در قالب یک نظام مالی
حمید آذرمند در این نشست در تشریح زمینه‌های گرایش به استفاده از روش‌هایی مانند تأمین مالی زنجیره‌ای گفت: «توسعه یک نظام مالی به اشکال گوناگونی ممکن است؛ روش قدیمی‌تر یکی از این اشکال است که در آن به دنبال بسط بخش مالی به بخش واقعی اقتصاد می‌روند. در این روش چندان به اولویت‌ها توجه نمی‌شود و تمرکز بر تأمین مالی موردنیاز است و سایر پیامدهای این تأمین چندان موردتوجه قرار نمی‌گیرد. روش دیگری که به روش شمول مالی مشهور شده، روشی است که در آن کیفیت و نحوه تأمین مالی موردتوجه است. فارغ از اینکه کدام یک از این دو روش را انتخاب کرده باشیم، هدف ما تأمین مالی در قالب یک نظام مالی است که بتواند آحاد متقاضیان را به شکلی مقرون‌به‌صرفه، کم‌هزینه، پایدار و به‌موقع تغذیه کند.»
مدیر سابق اداره تأمین مالی زنجیره‌ای تولید بانک مرکزی ادامه داد: «یکی از اقتضائات تحقق این اهداف، بزرگ‌شدن ابعاد دایره تأمین مالی است؛ این رشد مستلزم خلق نهادهای جدید، روش‌های نوین و افزایش توان تسهیلات‌دهی نظام بانکی، عرضه اولیه بیشتر در بازار سرمایه و… است. تا اینجا نکته خاصی وجود ندارد؛ ولی سؤال مهمی که باید به آن پاسخ داد این است که انبساط بخش مالی در اقتصاد تا کجا و چقدر می‌تواند و باید رخ دهد؟ این همان پرسشی است که در انتخاب روش‌های تأمین مالی در اقتصاد ایران، مغفول مانده است چرا که در آسیب‌شناسی‌های انجام‌گرفته به‌روشنی می‌بینیم که تأمین مالی در اقتصاد ایران تناسب لازم را با ابعاد بخش واقعی اقتصاد ندارد و از همین ناحیه آسیب‌های فراوانی به کشور تحمیل شده است؛ تا جایی که با قطعیت می‌توان گفت، منشأ تورم مزمن در اقتصاد ایران همین مسئله است؛ بنابراین می‌توان گفت راه‌حل مشکلات بخش واقعی اقتصاد ایران، انبساط نظام مالی نیست آن هم در شرایطی که به منابع برون‌زا مانند سرمایه‌گذاری خارجی دسترسی نداریم. ازاین‌رو تنها راه پیش‌رو افزایش بهره‌وری و کارایی روش‌های تأمین مالی است که به معنای ارتقای این شاخص‌ها در ابزارها و نهادهای مالی و همان نقطه تلاقی ما با SCF است. این همان نتیجه‌ای است که بررسی تجارب دنیا هم آن را نشان می‌دهد. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که چه نوع و چه ابزاری در قالب SCF این نیاز و هدف را برآورده می‌کند؟»
ورود بانک‌ها به موضوع SCF
آذرمند گفت: «بررسی روند گسترش زنجیره تأمین مالی در ایران نشان می‌دهد که بانک‌ها با پشتوانه ظرفیت‌ها و زیرساخت‌هایی که در زمینه فناوری اطلاعات از آن برخوردار بودند، به موضوع SCF هم وارد شدند. به عبارت دیگر مدخل ورود شبکه بانکی ایران به زنجیره تأمین مالی، فناوری اطلاعات بوده و این تصور وجود داشت که به صرف فراهم بودن بستر و زیرساخت فناوری می‌توان محصولات زنجیره تأمین مالی را طراحی و عرضه کرد. این در حالی است که از ابتدا در بانک مرکزی بر این نکته مهم تأکید داشتیم که در طراحی محصول SCF پیش از زیرساخت‌های فناوری باید مقدماتی از جنس غیرفناوری فراهم شود که در صورت غفلت از آن‌ها به بیراهه می‌رویم. یکی از مهم‌ترین این مقدمات، شناخت بازار است. باید توجه داشته باشیم قرار نیست محصولی از جنس SCF طراحی شود و برای آن بازاریابی کنیم؛ بلکه ابتدا باید نیاز بازار شناسایی شود و برای این نیاز، زنجیره تأمین مالی طراحی و عرضه شود. آنچه اکنون شاهدش هستیم ضعف در همین مرحله و شناخت این پیش‌نیاز مهم است و بانک‌های ما در شناسایی نیازهای بازار خوب و درست عمل نکرده‌اند.»
راه پرداخت – رسانه فناوری‌های مالی ایران
ثبت دیدگاه